Rehabilitacja po endoprotezoplastyce stawu biodrowego
Endoprotezoplastyka stawu biodrowego to jedna z najczęściej wykonywanych operacji ortopedycznych na świecie. Jej celem jest przywrócenie sprawności ruchowej, zniesienie bólu i poprawa jakości życia pacjentów. Zabieg polega na usunięciu zniszczonego stawu i zastąpieniu go sztuczną protezą. Jednak sama operacja to dopiero początek drogi – kluczowym elementem procesu leczenia jest odpowiednio prowadzona rehabilitacja.
Najczęściej do konieczności wszczepienia endoprotezy biodra prowadzą:
◉ Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego (koksartroza) – najczęstszy powód operacji, związany z postępującym zużyciem chrząstki.
◉ Reumatoidalne zapalenie stawów – przewlekły proces zapalny uszkadzający tkanki stawowe.
◉ Martwica głowy kości udowej – niedokrwienie prowadzące do obumarcia tkanki kostnej.
◉ Urazy i złamania szyjki kości udowej – szczególnie u osób starszych, często skutkujące koniecznością natychmiastowej implantacji protezy.
◉ Wrodzone i nabyte wady stawu biodrowego – np. dysplazja biodra.
Endoprotezy różnią się budową i sposobem mocowania:
- Endoproteza całkowita (totalna – TEP)
▹ Zastępuje zarówno panewkę, jak i głowę kości udowej.
▹ Najczęściej stosowana metoda. - Endoproteza częściowa (hemiproteza)
▹ Wymienia jedynie głowę kości udowej.
▹ Stosowana głównie u starszych pacjentów po złamaniach szyjki kości udowej. - Podział według mocowania:
▹ Cementowe – proteza mocowana przy pomocy specjalnego cementu kostnego, częściej stosowana u osób starszych.
▹ Bezczementowe – stabilizacja uzyskana dzięki wrośnięciu kości w porowatą powierzchnię protezy, preferowane u osób młodszych i bardziej aktywnych.
▹ Hybyrdowe – połączenie obu metod (np. panewka bezcementowa, trzpień cementowany).
Rehabilitacja zaczyna się już w pierwszej dobie po zabiegu i jest prowadzona etapami. Jej celem jest przywrócenie pełnej sprawności, nauka prawidłowych wzorców ruchowych i zapobieganie powikłaniom.
Etap I – wczesny pooperacyjny (0–6 tygodni)
- Cele: zmniejszenie bólu i obrzęku, ochrona operowanego biodra, profilaktyka zakrzepicy i oddechowa, rozpoczęcie nauki chodzenia.
- Ćwiczenia:
▹ izometryczne (napinanie mięśni pośladkowych, czworogłowych, brzucha),
▹ ćwiczenia oddechowe,
▹ unoszenie wyprostowanej nogi w pozycji leżącej (z ograniczeniem kąta zgięcia biodra),
▹ pionizacja i nauka chodzenia o kulach z odciążeniem operowanej kończyny. - Zasady:
▹ unikanie zgięcia biodra powyżej 90°, skrętu kończyny i krzyżowania nóg,
▹ stosowanie klinów lub poduszek między nogami podczas leżenia.
Etap II – średni pooperacyjny (6–12 tygodni)
- Cele: poprawa siły mięśniowej, zwiększenie zakresu ruchu, stopniowe odzyskiwanie samodzielności.
- Ćwiczenia:
▹ marsz z coraz mniejszym odciążeniem,
▹ ćwiczenia równoważne i stabilizacyjne,
▹ ćwiczenia w wodzie (hydroterapia),
▹ jazda na rowerze stacjonarnym z niewielkim obciążeniem.
Etap III – późny (3–6 miesięcy)
- Cele: powrót do codziennej aktywności, dalsze wzmacnianie mięśni, poprawa koordynacji.
- Ćwiczenia:
▹ chód bez pomocy kul,
▹ ćwiczenia oporowe dla mięśni kończyn dolnych,
▹ trening funkcjonalny – wchodzenie po schodach, przysiady w bezpiecznym zakresie.
Etap IV – zaawansowany (6–12 miesięcy)
- Cele: pełna sprawność ruchowa, powrót do aktywności sportowej rekreacyjnej (np. pływanie, nordic walking, jazda na rowerze).
- Ćwiczenia:
▹ ćwiczenia dynamiczne i stabilizacyjne,
▹ trening równowagi i propriocepcji,
▹ indywidualny program aktywności dobrany do stylu życia pacjenta.
Rehabilitacja po endoprotezoplastyce biodra jest procesem długotrwałym, wymagającym cierpliwości i systematyczności. Odpowiednio prowadzony program usprawniający pozwala na odzyskanie sprawności, redukcję bólu i poprawę jakości życia pacjenta. Kluczowe jest przestrzeganie zaleceń lekarza i fizjoterapeuty, a także stopniowe, bezpieczne zwiększanie obciążeń.
Umów wizytę w gabinecie Fizjoterapia Agata Klefas w Wołominie:
Zadzwoń: 574-737-061
Lokalizacja: Wołomin, 1 Maja 128B
Sprawdź ofertę: Cennik
Rezerwacja on-line: Booksy
No Comments